Φοιτητική ζωάρα (vol 1)!
Τι θα ήθελες να ξέρεις εσύ, που είσαι πρωτοετής φοιτητής!
Όταν πρωτοήρθα στην Αθήνα τα βρήκα λίγο σκούρα με την προσαρμογή... Η αλήθεια είναι πως κάποια πράγματα τα τα είχα έτοιμα, μια και η αδερφή μου ήταν ήδη ένα χρόνο εδώ, αλλά παρόλα αυτά, θα ήθελα να μου έχουν πει πέντε πράγματα, για να μην πελαγώσω.
Ήρθα λοιπόν και γω στην πρωτεύουσα, ένα ψαράκι από την επαρχία ,με το κτελ και όλα ήταν ωραία και εύθυμα, μέχρι την ώρα που αναγκάστηκα να χρησιμοποιήσω μόνη μου τα μέσα μαζικής μεταφοράς. Γιατί εντάξει όταν είσαι με κάποιον που ξέρει τα κατατόπια απλά τον ακολουθείς ήσυχα, ήσυχα και όλα σου φαίνονται απλά. Μαθαίνεις και τα πέντε βασικά δρομολόγια απέξω (σχολή, σπίτι, κέντρο, κολλητοί) και είσαι άρχοντας. Αλλά αν μου μοιάζεις έστω και λιγάκι, κάποια στιγμή μέσα στο μετρό που δεν θα έχεις που να κρατηθείς, όταν θα έχεις γίνει μούσκεμα από τη βροχή και θα έχεις παγώσει από το κρύο, ή σε ώρα αιχμής σε ένα γεμάτο λεωφορείο , θα αναρωτηθείς «τι κάνω εγώ εδώ;». Το γεγονός είναι ένα! Μέσα στην γενική αθλιότητα των μεταφορών στην πρωτεύουσα η ιεραρχία απαισιότητας από το κακό στο χειρότερο είναι μετρό!!!< ηλεκτρικός < λεωφορείο < τραμ < τρόλεϋ. Το προαστιακό βλέπετε δεν τον βάζω μέσα γιατί , παρότι η μικρή μου εμπειρία δεν με έχει απογοητεύσει, δεν τον χρησιμοποιείς ιδιαίτερα συχνά- έως ποτέ. Ακόμα και δικό σου μέσο να έχεις θες λεφτά για καύσιμα και λοιπά , δεν μπορείς να το κυκλοφορείς πάντα στο κέντρο (βλέπε δακτύλιο)-που ούτως ή άλλως δεν έχεις που να παρκάρεις και το κυριότερο: χρειάζεσαι γαϊδουρινη υπομονή, γιατί μπορεί να συναντήσεις τα πάντα(από το μηχανάκι που πηγαίνει ανάποδα σε λεωφόρο, μέχρι το σμαρτ που την έχει κλείσει προσπαθώντας να παρκάρει σε έκταση δυο κανονικών θέσεων). Γενικά ακόμη και με τα πόδια να σαι, πρέπει να κοιτάς παντού για εισερχόμενα, γιατί δεν ξέρεις από που θα σου ‘ρθει ( δεν είναι σπάνια τα ουρανοκατέβατα γλαστράκια και τα πρωινά «ντουζ»). Ωστόσο ένα θα σου πω –για να μην τα θέλουμε και όλα δικά μας- το μετρό είναι ευτυχία, ειδικά όταν γίνονται πορείες και λοιπές εκδηλώσεις σε σημεία που περνάει το λεωφορείο .
Οπότε αν έχεις επιλογή(και δεν παίζει εστία), νοίκιασε κοντά σε μετρό, πράγμα που θα σε βοηθήσει ειδικά αμα θες να βγαίνεις και λιγάκι, αφού είναι το μόνο μέσο που παίρνει επέκταση ωραρίου μέχρι τις 2 (αν θυμάμαι καλά) τα πρωινα του σαββατοκύριακου. Επίσης μπορείς να ψάξεις και για διάφορα νυχτερινά λεωφορεία που υπάρχουν σε αρκετές περιοχές – αλλά συνδύασέ τα με μετρό και βολικό λεωφορείο για τη σχολή. ( δεν θα μπω σε λεπτομέρειες για τα πολυαγαπημένα λεωφορεία που εξυπηρετούν τις σχολές σε πανεπιστημιούπολη και πολυτεχνιούπολη, γιατί οι πληγές είναι νωπές ακόμα). Να μην ξεχάσω βέβαια, να σημειώσω ,ότι αν θες να είσαι απίκο στις πρωινές παραδόσεις και οι μεταμεσονύχτιες περιπλανήσεις δεν είναι του στυλ σου, μπορείς πάντα να ψάξεις ένα σπίτι κοντά στη σχολή σου. Αλλά εννοώ ΚΟΝΤΑ! Τόσο κοντά που να μην χρειάζεται να στριμώχνεσαι σε ένα ήδη γεμάτο,από τις προηγούμενες στάσεις ,λεωφορείο.
Αχ εντάξει βρήκες σπίτι, αλλά ξεμπέρδεψες; Ούτε κατά διάνοια! Ξέρεις ένα ακόμα πρόβλημα με τα μέσα στην Αθήνα είναι οι κλέφτες,οι απατεώνες,οι επαίτες και λοιποί. Για την ακρίβεια η περισσότεροι από τους προαναφερθέντες δεν είναι μέρος του «προβλήματος» αλλά το αποτέλεσμά του. Έτσι, πρέπει να έχεις γερά νεύρα και να ξέρεις να κρίνεις καταστάσεις και να λες όχι. Αν κάτι με πείραξε πολύ όταν μπήκα πρώτη φορά σε μετρό ήταν ότι δεν μπορούσα να βοηθήσω ,όπως θα ήθελα, τους ανθρώπους που –ακόμα και με ψεύτικες, πολλές φορές δικαιολογίες- ζητούσαν λεφτά. Γίνεσαι πιο σκληρός με τον καιρό αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι σταματά ποτέ να σε επηρεάζει κιόλας!
Πέρα από τις δυστυχείς αυτές καταστάσεις,η εγκληματικότητα στην πρωτεύουσα,λόγω υπερπληθυσμού, είναι αρκετά αυξημένη. Και λογικό είναι αφού ο άνθρωπος γενικά φαίνεται να μην μπορεί να χαλιναγωγήσει το ένστικτο της επιβίωσης ή το άισθημα της ζήλειας ή και της κακίας ορισμένες φορές.Ποτέ λοιπόν μην μπλέκεις σε καστάσεις χωρίς να υπάρχει λόγος, κράτα χαμηλό προφίλ και μην εμπιστεύεσαι ύποπτα άτομα! Ας μην υπερβάλλουμε βέβαια και νιώθουμε κυνηγημένοι χωρίς λόγο,γι αυτό η κρίση σου θα είναι το κλειδί της επιβίωσής σου! Η αληθεια επίσης είναι οτι τα εξάρχεια, η ομόνοια, το μεταξουργείο, και γενικότερα όλες αυτές οι περιοχές δεν είναι η πηγή του κακού, όπως θέλουν να μας τις παρουσιάζουν οι δικοί μας, αρκεί να ξέρεις τα όριά σου και να ενημερώνεσαι για όσα συμβαίνουν γύρω σου. (δεν χρειάζεται ας πούμε να περιπλανιέσαι μόνος σου 10 η ώρα στο κέντρο της ομόνοιας-ή σε κάποιο κοντινό στενό/δρόμο αλλά ούτε και να πήγαινεις εξάρχεια το απόγευμα της μέρας που άκουσες οτι γίνοντα διαδηλώσεις στο κέντρο...) .
Κατά γενικό κανόνα η ενημέρωση σώζει ζωές, αλλά κτίζει και καριέρες! Οπότε το παν πριν αρχίσεις τη ζωή σου στην Αθήνα η γενικά σε μία οποιαδήποτε πόλη, είναι να παίρνεις όσες περισσότερες πληροφορίες μπορείς γι αυτή! Μία είναι η μαγική λέξη : ίντερνετ! Εδω ΘΑ μαθαίνεις τα ΠΑΝΤΑ! Δώσε μάλιστα βάση στο να μάθεις όσο περισσότερα μπορείς για τη σχολή σου, γιατί χωρίς πλάνο δεν κάνεις πολλά! Μάθε και για όσα σου προσφέρει, γιατί οι δηλώσεις γίνονται συνήθως συγκεκριμένες ημερομηνίες και άμα δικαιούσαι κάτι πρέπει να τρέχεις να μαζεύεις χαρτιά! Γίνε μέλος σε διάφορες σχετικές ομάδες στο φέισμπουκ, γράψου στο σάιτ της σχολής σου πάρε μέρος σε πολλά πράγματα εργασίες,ταξίδια και άλλες δράσεις! Στα σος είναι πάντα η βιβλιοθήκη της σχολής, οπότε σε συνδυασμό με δωρεάν σίτιση θα καλύπτεις τυχόν διαλείμματα στις παραδόσεις! (αν είσαι σπιτόγατος ωστόσο φτιάξε το δικό σου χώρο για να διαβάζεις ,ακριβώς όπως τον θες- θα το αναλύσω και σε άλλη φάση!).
Α! Και δεν είναι ανάγκη να αρχίσεις τον καφέ στην εξεταστική... είπαμε πειράζει στα νεύρα! Καλό είναι και το τσάι! Αν και μερικές φορές δεν μπορείς να αποφύγεις κάποια πράγματα...
Β-καροτένιο