Μην χάνεις την πίστη σου στην ανθρωπότητα
“Δεν πρέπει να χάνεις την πίστη σου στην ανθρωπότητα. Η ανθρωπότητα είναι ωκεανός. Αν στον ωκεανό υπάρχουν μερικές βρώμικες σταγόνες, δεν σημαίνει ότι είναι βρώμικος.”
-Μαχάτμα Γκάντι
Καθημερινά βρίσκεσαι αντιμέτωπος με ένα καταιγισμό απο άσχημες ειδήσεις. Ανοίγεις την τηλεόραση και τί βλέπεις; Πόλεμος, εκρήξεις, εκατοντάδες άνθρωποι σκοτώνονται καθημερινά. Και όχι μόνο. Ρατσισμός, μισαλλοδοξία, άνοδος της ακροδεξιάς... Είναι όμως λογικό το συμπέρασμα να χάνει κάποιος την πίστη του στην ανθρωπότητα επηρεασμένος από αυτά τα θλιβερά γεγονότα;
Τι σημαίνει να ''χάνω την πίστη μου στην ανθρωπότητα''; Πολλοί χρησιμοποιούν τη φράση αυτή χωρίς πλήρη συναίσθηση περί τίνος πρόκειται. Σημαίνει το να θεωρεί κανείς οτι δεν αξίζει να πιστεύει, να έχει ελπίδα στους ανθρώπους (όσους έχουν περάσει απο τη Γη, αλλα και όσους δεν έχουν έρθει ακόμα). Μια σκληρή, απαισιόδοξη, χωρίς περιθώρια διαπραγμάτευσης δήλωση.
Γιατί να μην έχω πίστη σε ένα παιδί, όταν βλέπω τα μάτια του να με κοιτάζουν αθώα; Ή όταν βλέπω μια κοπέλα να δίνει το φαγητό της σε έναν άστεγο; Δεν είναι σωστό να αφορίζουμε έτσι απλά την ανθρωπότητα στο σύνολο της. Ακόμα και άν υπάρχουν κάποιοι λίγοι που με τις πράξεις τους ασχημαίνουν τον κόσμο , πάντα θα υπάρχουν κάποιοι άλλοι που θα τον φωτίζουν. Στις άπειρες πράξεις που έχουν συμβεί και συμβαίνουν τώρα, είναι δυνατόν μόνο κάποιες από αυτές να κρίνουν ολόκληρη την ανθρωπότητα; Είναι λογικό σφάλμα μια τέτοια υπεργενίκευση και δεν μπορεί να ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Το να κατηγορεί κάποιος όλο το ανθρώπινο είδος για ενέργειες των οποίων οι υπεύθυνοι είναι λίγοι είναι τουλάχιστον αβάσιμο. Όσοι σκέφτονται με αυτόν τον τρόπο δίνουν περισσότερη βαρύτητα στα αρνητικά των ανθρώπων και προσπερνούν τα θετικά. Σε αυτή τους τη νοοτροπία συμβάλλουν και τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης τα οποία πάντα διακατέχονται απο πνέυμα αρνητικότητας. Στην πραγματικότητα όμως, πράξεις καλοσύνης γίνονται καθημερινά. Μπορεί να περνούν συνήθως απαρατήρητες, αλλά δεν παύουν να κάνουν την καθημερινότητα καλύτερη για τους αποδέκτες τους.
Όταν κάποιος χανει την πίστη του στον άνθρωπο, τότε κινδυνεύει να φτάσει στο άκρο να γίνει μισάνθρωπος. Κυριευμένος απο πεσιμισμό, δεν έχει την παραμικρή ελπίδα για την εξέλιξη της ανθρωπότητας. Δεν εμπιστεύεται τους γύρω του, παραπονιέται συνέχεια για τους άλλους, και έχει υιοθετήσει μια μοιρολατρική στάση ζωής. Με τον τρόπο αυτο, πεπεισμένος για την ''μη αντιστρεπτή'',''κακή'' φύση του ανθρώπου δεν κάνει το παραμικρό βήμα για να διορθώσει την κατάσταση -αφού στο μυαλό κάθε αλλαγή ειναι μάταιη για την ανθρωπότητα. Κάθε φορά που ακούει άλλη μια άσχημη είδηση, νιώθει οτι δικαιώνεται η άποψη του κι έτσι συνεχίζει ενας φαύλος κύκλος. Ο μισάνθρωπος λειτουργεί αρνητικά στην κοινωνία. Σύμφωνα με τη λογική του, οι άνθρωποι ( εκτός από τον εαυτό του και ίσως ελάχιστες εξαιρέσεις) είναι ηθικά έκπτωτοι, χωρίς το απαραίτητο πνεύμα και κρίση. Μπορεί μάλιστα να θεωρεί οτι δεν πρέπει να έχουν όλοι ίσα δικαιώματα, π.χ η ψήφος να είναι προνόμιο ορισμένων, που ανήκουν σε μία συγκεκριμένη ''ελίτ''. Που οδηγεί λοιπόν όλος αυτός ο πεσιμισμός; Σε αδυναμία συνεννόησης, αποτυχία συνεργασίας και σύναψης ουσιαστικών σχέσεων. Σαφώς και δεν μπορεί να εξελιχθεί μια κοινωνία όταν τα μέλη της αλληλεπιδρούν υπο αυτές τις συνθήκες.
Να γιατί είναι σημαντικό να βλέπει κανείς το καλό στον άνθρωπο. Αποκτά ελπίδα για το μέλλον της ανθρωπότητας. Με οδηγό την ελπίδα αυτή προσπαθεί να αλλάξει σιγά σιγά την κατάσταση γύρω του, επειδή ακριβώς πιστεύει οτι μπορεί να αλλάξει. Βέβαια δεν ζει σε μία αυταπάτη, γνωρίζει οτι δεν είναι όλα ρόδινα. Φυσικά, είναι λογικά τα αισθήματα θλίψης και απέχθειας για τα όσα συμβαίνουν. Παράλογο θα ήταν να μην υπήρχαν. Μάλιστα τα συναισθήματα αυτά δείχνουν οτι ο άνθρωπος είναι ικανός να νιώσει την αδικία και να επιθυμεί να την διορθώσει. Όσο είναι ικανός για το κακό, άλλο τόσο είναι και για το καλό. Σίγουρα όσο ο άνθρωπος συνεχίζει να εξελίσσεται, θα έχει μεγαλύτερη ροπή προς το καλό. Και η πορεία προς την κατεύθυνση αυτή μπορεί να ξεκινήσει απο τώρα.
Πώς όμως μπορεί κάποιος να παραμείνει γεμάτος ελπίδα για την ανθρωπότητα, όταν έχει να αντιμετωπίσει τέτοιο κύμα αρνητικότητας; Φυσικά δεν είναι λύση να μην ενημερώνεται και να αδιαφορεί για όλα όσα συμβαίνουν. Αντιθέτως η ενημέρωση είναι αναγκαία για να γίνεται αντιληπτό το πρόβλημα και ποιές πράξεις πρέπει να γίνουν για να μπούμε στην τροχιά της διόρθωσης. Υπάρχουν όμως τρόποι που συμβάλλουν στην διατήρηση της ελπίδας.
Προσπάθησε να ενισχύσεις την πίστη σου στην ανθρωπότητα μέσα απο τις πράξεις σου. Δράσε. Γίνε εσύ ο ίδιος η αλλαγή. Όταν είσαι παθιασμένος για να βελτιώσεις τον κόσμο, τότε το μήνυμα σου σίγουρα θα ακουστεί. Η θετική επίδραση που θα έχεις στους γύρω σου, θα τους ωθήσει να δράσουν και αυτοί με τη σειρά τους. Το κύμα των ιδεών επεκτείνεται όλο και περισσότερο. Ξεκίνα κάνοντας πράξεις καλοσύνης. Όλα μετράνε: πιάσε κουβέντα με έναν άνθρωπο που ξέρεις οτι έχει ανάγκη απο συντροφιά, γράψε ένα γράμμα ευγνωμοσύνης σε κάποιον, συμμέτεχε σε μια δράση που πιστεύεις οτι έχει νόημα, διεκδίκησε δικαιώματα(όχι μόνο δικά σου, αλλά και άλλων)..Παράλληλα, ενημερώσου για σπουδαίες πράξεις που γίνονται καθημερινά. Δες οτι υπάρχουν άνθρωποι που αγωνίζονται σκληρά για να αντιμετωπίσουν τις απαίσιες πράξεις που γίνονται. Μπορείς να συμβάλλεις κι εσύ σε αυτό. Για να γίνουν όλα αυτά τα βήματα χρειάζεται και κάτι άλλο πολύ σημαντικό: πίστη στον ίδιο σου τον εαυτο. Μην ξεχνάς οτι κι εσύ είσαι κομμάτι της ανθρωπότητας...
lastrange