ζίρο γουέιστ . & -
[ινσερτ: εικόνα με μπανανόφλουδα]
Ένα θέμα που με απασχολεί έντονα τον τελευταίο καιρό είναι η ανακύκλωση και γενικότερα όλο αυτό το παρατράγουδο που τη συνοδεύει (από τις χωματερές και τη διαχείρισή τους, μέχρι το απσάικλινγκ των άδειων μου στυλό). Όλα ξεκίνησαν μία νύχτα με φεγγάρι και ένα κρύο στην καρδιά, η οποία προσπαθούσε να ζεσταθεί βλέποντας βιντεάκια στο φέισμπουκ. Ως γνωστόν (ή μάλλον από τούδε και στο εξής γνωστό) είμαι μεγάλη φαν του μπαζφιντ και όλων των παρακλαδιών του, τα οποία και παρακολουθώ ανελλιπώς . Έπεσε λοιπόν το μάτι μου επάνω σε μια συνέντευξη μιας τύπισσας, η οποία ισχυριζόταν ότι όσα σκουπίδια προέκυψαν από τη ζωή της, σε διάστημα 5 ετών, και δεν μπορούσε να κομποστοποιήσει ή να ανακυκλώσει, χωρούσαν σε ένα μισόλιτρο βαζάκι.
Το θέμα αυτό δε μ’ άφησε να κοιμηθώ όλο το βράδυ (λέμε τώρα), γιατί σκεφτόμουν τι θα μπορούσα να κάνω διαφορετικά για να μοιάσω σε αυτή την κοπέλα ,ή, για να λέμε και την αλήθεια, σκεφτόμουν πόσο ανακριβή είναι αυτά που παρουσιάζει και πόσο “μόδα” πρόκειται να γίνει αυτό τους επόμενους μήνες. Δεν ξέρω αν έχει γίνει ακριβώς μόδα πλέον, αλλά αυτό που βλέπω είναι μια εταιρία η οποία προσπαθεί με νύχια και με δόντια να προωθήσει αυτή την κοπέλα και τον αντίστοιχο τρόπο ζωής. Αυτό είναι κατά πρώτη άποψη καλό , σε αντίθεση με τον καταναλωτισμό που το ίδιο ακριβώς κανάλι σε παρακινεί, αλλά με μια δεύτερη ματιά είναι άλλη μία διαφήμιση με ωραιότερο και πιο οικολογικό περιτύλιγμα! Αυτό το βασίζω στο γεγονός ότι όλη η εκστρατεία αφορά την αλλαγή των προϊόντων που ήδη διαθέτεις με άλλα που κατασκευάζονται με πιο φιλικό προς το περιβάλλον τρόπο και δε διαθέτουν πλαστικό. Να σημειωθεί εδώ ότι μετά την επιτυχία των βίντεο με το βαζάκι, ανέβηκε και αξουαλ διαφήμιση του “σουπερ μάρκετ” που άνοιξε η δεσποινίς με προϊόντα χωρίς συσκευασίες και αντικείμενα από μπαμπού και άλλα συναφή υλικά. Εδώ να τονίσω ότι κατηγορώ πιο πολύ το μπαζφιντ για τη μανία του να μας κάνει να αγοράσουμε τα προϊόντα του, παρά την κοπελιά που, στο κάτω κάτω της γραφής, μας δίνει και μια εναλλακτική για το πως να μην τσακωνόμαστε για το ποιος θα βγάλει έξω τα σκουπίδια!
Εδώ οφείλω να παρουσιάσω μερικά πράγματα για την προαναφερθείσα ως “τύπισσα” Lauren Singer, η οποία δεν είναι καμία τυχαία! Είναι σπουδαγμένη κοπέλα και μάλιστα σε κλάδο συναφή με την περιβαλλοντική προστασία και θα τολμήσω να πω ότι όσα προτείνει τα βασίζει και σε κάποια υπαρκτή θεωρία. Διαθέτει ένα μπλογκ ονοματι “trash is for tossers” στο οποίο δίνει συμβουλές ως προς τους τρόπους με τους οποίους μπορούμε να μειώσουμε τα σκουπίδια μας, ή μάλλον να μειώσουμε το πλαστικό στη ζωή μας, γιατί αυτό είναι και εν τέλει ο στόχος! Προτείνει πράγματα όπως επαναχρησιμοποιούμενες κομπρέσες αντί για βαμβάκι, προφυλακτικά από “ηθικές εταιρίες” ή μπέικιν σόντα, κόκονατ όιλ και λευκό ξύδι σε ότι εκδοχή μπορείτε να φανταστείτε!
Οι ενστάσεις μου λοιπόν για την όλη φάση αφορούν τα αντικείμενα τα οποία δεν παρουσιάζει πουθενά να αντικαθιστά, αλλά δεν ανακυκλώνονται, καθώς επίσης και πράγματα που φαίνεται να χρησιμοποιεί και παρότι είναι από βιοδιασπώμενα υλικά, δεν κομποστοποιούνται (τουλάχιστον απ' όσο ξέρω εγώ), αλλά δεν τα τοποθετεί στο βαζάκι με τα πενταετή σκουπίδια της. Βλέπετε, έχω αρχίσει να υποψιάζομαι ότι δεν αντιμετωπίζει ως σκουπίδια όσα αποτελούνται από βιοδιασπώμενα υλικά, αλλά παρόλα αυτά πρόκειται να καταλήξουν εκεί, ενώ παράλληλα βλέπει το πλαστικό όπως ο διάβολος το λιβάνι, ακόμα και αν αυτό ανακυκλώνεται. Δεν διαθέτω την απαιτούμενη γνώση για να σας πω εάν η ανακύκλωση του πλαστικού είναι επιζήμια για το περιβάλλον ( προς το παρόν τουλάχιστον, γιατί θα το ψάξω εν καιρώ) και δεν πιστεύω ότι τα βιοδιασπώμενα υλικά είναι ιδιαίτερα επιβλαβή για αυτό. Ωστόσο είναι απαραίτητο κατά τη γνώμη μου να τονίζεται πως τα προϊόντα αυτά καταλήγουν στα σκουπίδια και ίσως μάλιστα να τροποποιήσει και ο τίτλος της “εκστρατείας” από “μηδενικά απορρίμματα” σε “μηδενικά απορρίμματα, τα οποία περιέχουν πλαστικό”.
Επιπλέον διευκρινίσεις θα ήθελα και για τη χρήση ορισμένων προϊόντων, τα οποία δεν μπορούν να ανακυκλωθούν ή να κομποστοποιηθούν, ή τέλος πάντων να διασπαστούν γρήγορα όταν πεταχτούν. Δεν παρουσιάζεται καμία πληροφορία σχετικά με τη χρήση μαρκαδόρων και στυλό, πλαστικών αντικειμένων κατά τη μεταφορά με αεροπλάνο (εκτός αν πηγαίνεις με λόου κοστ και δεν παίρνεις ούτε κολυμπηθρόξυλο) καθώς και για τα υλικά συσκευασίας μιας ηλεκτρικής συσκευής.
Η κοπέλα αυτή μας παρουσιάζει ένα εξαιρετικά ακραίο τρόπο ζωής κατά τη γνώμη μου, όχι λόγω αδυναμίας των απλών καθημερινών ανθρώπων να της μοιάσουν, αλλά γιατί πρακτικά λόγω χρημάτων, χρόνου, ακόμα και τοποθεσίας αν θέλετε, η ζωή αυτή είναι αδύνατη. Η καθημερινότητα που παρουσιάζεται, μου θυμίζει κατά πολύ την καθημερινότητα που ζούσε η γιαγιά μου πριν από μισό αιώνα, οπότε και χρησιμοποιούσαν πανιά, ξύλινες σκούπες, ξύδι και άλλα φυσικά προϊόντα ενώ τα μόνα σκουπίδια που παρήγαγαν τα έδιναν στα οικόσιτα ζώα τους ως ζωοτροφή. Από τότε η κοινωνία έχει αλλάξει κατά πολύ και η τεχνολογία έφερε το πλαστικό στη ζωή μας για τη διευκόλυνσή μας, χωρίς αυτό να αναιρεί το γεγονός ότι, ως προς την ανακύκλωση, οι παππούδες και οι γιαγιάδες μας ήταν πρωτοπόροι. Η αντιστοιχία όμως της ζωής τότε με μια ζίρο γουέιστ ζωή σήμερα δεν είναι πλήρης. Σήμερα έρχεται να προτεθεί πρώτα η ανάγκη μας για προβολή και για να ακολουθούμε τη μόδα, πράγμα που δεν θα ήταν κακό εάν αυτός ο τρόπος ζωής σε έβαζε να σκέφτεσαι ως μέρος του οικοσυστήματος και όχι ως καταναλωτής ενός καλύτερου αλλά σαφώς ακριβότερου αγαθού. Επιπρόσθετα μιλάμε για μια καθημερινότητα η οποία αφιερώνει μεγάλο μέρος του χρόνου στην προετοιμασία και την παραγωγή αγαθών καθημερινής χρήσης. Κατά την ταπεινή μου άποψη το πρόβλημα δεν είναι να αντικαταστήσουμε το υγρό πιάτων με πράσινο σαπούνι ή να βάζουμε σόδα αντί για αποσμητικό. Το πρώτο βήμα πρέπει να είναι το μικρότερο, αρχίζοντας από τη σωστή ανακύκλωση και προχωρώντας προς πολλές νέες συνήθειες όπως η κομποστοποίηση ή η αποδέσμευση από το περιττό πλαστικό. Εδώ θα αναγνωρίσω τη συμβολή του παραδείγματος της κοπέλας αυτής, σκεπτόμενη ότι οι άνθρωποι δεν μπορούν να αλλάξουν αν δεν ταρακουνηθούν από κάτι ακραίο (που ακόμα και τότε μπορεί και να παραμείνουν ανένδοτοι στις παλιές τους πεποιθήσεις)! Οφείλω να κλείσω όμως με την παρατήρηση ότι είμαστε έρμαια των τάσεων που υποκινούνται από τα διάφορα οικονομικά συμφέροντα, ακόμα και αν αυτά θέλουν να μας οδηγήσουν σε μια πιο “φιλική προς το περιβάλλον” ζωή.
ΥΓ επιφυλάσσομαι να ακολουθήσουν και άλλα κείμενα σχετικά με το θέμα, που να περιστρέφονται κυρίως στο τι μπορούμε να κάνουμε εμείς, η πλέμπα, για τα σκουπίδια μας :)